چگونه فرزند مستقلی تربیت کنیم؟ - کانادا گردی

با این حال، بچه ها احتیاج دارند تا به چالش کشیده شوند تا مهارت ها، پشتکار، استقامت و خوداتکایی لازم برای عملکرد مستقل در دنیای واقعی را خاتمه به دست آورند. این کار به زمان، کوشش و اعتماد احتیاج دارد تا کودک تان را راهنمایی کنید تا مستقل تر گردد، اما نتایج آن ارزش کوشش را دارد.

در اینجا چند کار ساده آورده شده است که می توانید هر روز انجام دهید تا به کودک تان یاری کنید مستقل تر گردد.

چند راه چاره برای مستقل کردن بچه ها

برای تربیت فرزندی مستقل چند راه چاره توصیه شده از سوی متخصصان ارائه شده که در ادامه آن ها را آنالیز می کنیم:

اجازه دهید اشتباه نمایند

این موضوع ممکن است در ابتدا غریب به نظر برسد، اما اجازه دادن به بچه ها برای اشتباه کردن به آن ها می آموزد که چگونه در زندگی پیروز شوند. وقتی آن ها اشتباهی مرتکب می شوند، به آن ها بگویید که اشکالی ندارد و به آن ها یاری کنید تا فکر نمایند دفعه بعد چگونه بهتر عمل نمایند. بعلاوه استراتژی هایی برای اصلاح مشکل در صورت احتیاج پیدا کنید. اشتباهات باید به عنوان فرصت های یادگیری مورد استقبال قرار گیرند.

این تغییر نگرش می تواند برای هر چیزی از اشتباهات کوچک، مانند انتخاب نکردن چتر وقتی پیش بینی باران است، تا اشتباهات بزرگ تر، مانند قبولی در امتحان به علت اینکه تصمیم گرفتند شب قبل از امتحان درس بخوانند، استفاده گردد. اجازه دادن به آن ها برای احساس ناراحتی یا ناامیدی از انتخاب شان ممکن است سخت باشد. اما این کار به آن ها یاری می نماید تا شکوفا شوند و در واقع می تواند عزت نفس آن ها را تقویت نموده و توانایی شان را در مقابله با مسائل بهبود بخشد.

دیدن اینکه کودک تان در حال کوشش است سخت است. اما اگر به آن ها بیاموزید که شکست فقط بازخورد است، این کار باعث رشد ذهنیت خواهد شد و با این ذهنیت، آن ها قادر خواهند بود با اعتماد به نفس از هر مسئله ای عبور نمایند و انتخاب های بهتری در آینده داشته باشند.

آن ها را در کارهای واقعی خانه دخیل کنید

کودک تان را تشویق کنید که کارهای کوچکی مانند جمع کردن اسباب بازی ها بعد از بازی، یاری به چیدن خریدها یا مرتب کردن اتاقشان را انجام دهند. مطمئن شوید که کارهایی که به آن ها می دهید متناسب با سن و ضروری هستند. بچه ها زمانی که احساس نمایند به طور واقعی در خانه یاری می نمایند، خیلی بیشتر تمایل دارند یاری نمایند.

این کارها باید کوچک باشند، فقط کارهایی که احتیاج دارند آن ها را وادار کند تا به آینده فکر نمایند و برنامه ریزی نمایند. برای مثال، اگر لباس ها انباشته شده اند، از آن ها بپرسید که فکر می نمایند باید چه کاری انجام دهند. آن ها را تشویق کنید که یک دسته لباس به ماشین لباسشویی بیاورند. ببینید آیا می توانند در ریختن لباس ها به داخل ماشین یاری نمایند. شاید بخواهند دکمه را فشار دهند. عالی است! همه این کارهای کوچک برای آغاز لباس شویی لازم است و با دخیل کردن آن ها، احساس توانمندی خواهند کرد (و در نهایت به جایی می رسند که می توانند شستن لباس هایشان را خودشان انجام دهند!).

قدرت انتخاب و آزادی بدهید، اما با محدودیت ها

دادن آزادی معقول و اجازه دادن به بچه ها برای انتخاب، راهی عالی برای توانمندسازی آن ها، ساخت اعتماد به نفس در مهارت های تصمیم گیری و یاری به ایجاد حس مسئولیت است. این می تواند به این معنا باشد که از کودک تان بخواهید که تصمیم بگیرد که یک پیراهن قرمز بپوشد یا آبی، یا به آن ها اجازه دهید که از مدرسه با یک دوست به خانه بروند. وقتی بچه ها می توانند انتخاب های خود را انجام دهند، فرصت های بیشتری برای فکر کردن به سرعت و تجربه پیامدهای طبیعی دارند.

دادن فرصت های زیاد به بچه ها برای گرفتن تصمیم های خود (و یادگیری از اشتباهات شان) یکی از راه هایی است که والدین می توانند به بچه ها نشان دهند که ترجیحات، ایده ها، خواسته ها و احتیاجهای آن ها مورد احترام و ارزش است. هرچه بچه ها بیشتر تمرین نمایند تا خودشان تصمیم بگیرند، بهتر خواهد بود.

به یاد داشته باشید که اگر بچه ها انتخاب های زیادی داشته باشند، ممکن است دچار سردرگمی شوند. بنابراین، به جای اینکه بپرسید امروز چه کار می خواهی انجام دهی؟ از آن ها بپرسید که آیا ترجیح می دهند به زمین بازی بروند یا به پیاده روی؟ سعی کنید دو یا سه گزینه که شما با آن ها راحت هستید پیشنهاد دهید-این به شما یاری می نماید تا هر گزینه ای را که انتخاب کردند بپذیرید. بعلاوه، حتماً هرگونه ساختار (مانند نظارت، قوانین یا انتخاب های راهنمایی شده) لازم را هنگام دادن آزادی های تازه به آن ها فراهم کنید.

توجه داشته باشید که اشتباه اتفاق خواهد افتاد. این فقط به این معناست که کودک تان هنوز برای آن امتیاز تازه آماده نیست. در این صورت، آماده باشید که برای حفظ امنیت یا رفتار مسئولانه آن ها وارد عمل شوید. از دست دادن امتیاز به عنوان یک پیامد طبیعی عمل خواهد نمود. بنابراین، به جای تمرکز بر اینکه چه اشتباهی انجام داده اند، به یاری آن ها برای ساخت مهارت های لازم برای امتحان دوباره آزادی در آینده زمانی که آماده باشند، بپردازید.

فضا بدهید

بچه ها به فضا برای یادگیری و رشد احتیاج دارند. آن ها احتمالاً مستقل تر نمی شوند اگر هیچ گاه فرصت پیدا ننمایند که واقعاً مستقل باشند. خوداتکایی را با دادن فرصت های زیاد برای کشف دنیای اطراف بدون نظارت زیاد تشویق کنید. اگر آن ها در اتاق دیگری بازی می نمایند، بگذارید بدون حضور شما بازی نمایند (یا اگر باید چک کنید، سعی کنید بی صدا عمل کنید). اگر مشاهده کردید که بین آن ها و یک خواهر یا دوستشان درگیری پیش آمده، به آن ها فرصت دهید که به طور سازنده آن را حل نمایند قبل از اینکه وارد عمل شوید.

اجازه دهید کمی جلوتر از شما روی پیاده رو راه بروند (با توجه به ترافیک خیابان و آمادگی آن ها از برترین قضاوت خود بهره ببرید). اگر صندوق پستی شما در فاصله ایمن است، به آن ها اجازه دهید برای گرفتن نامه بیرون بروند. به آن ها فرصت دهید تا وارد کافه شوند، غذا سفارش دهند و برای ناهار خود پول پرداخت نمایند در حالی که شما از یک زاویه امن نظاره گر هستید.

سعی کنید هر روز حداقل یک روش پیدا کنید که کودک تان بتواند چیزی را به طور مستقل انجام دهد بدون اینکه شما در کنارش باشید. این کار می تواند آویزان کردن کت خود، غذا دادن به سگ، یا دوباره بسته بندی ناهار مدرسه اش باشد.

از اصلاحات زیاد پرهیز کنید

تا حد امکان، از اصلاح کودک تان زمانی که کوشش می نماید چیزی را به طور مستقل انجام دهد خودداری کنید. برای مثال، اگر از کودک تان خواسته اید که تخت خود را مرتب کند و آنطور که باید کامل نباشد، از تمایل به درست کردن آن خودداری کنید (البته که ممکن است برایتان سخت باشد!). همواره سعی کنید به یاد داشته باشید که کامل بودن هدف نیست. هدف این است که به کودک تان مسئولیت را بدهید. آن ها نمی خواهند دوباره کوشش نمایند اگر هر بار که این کار را می نمایند احساس نمایند که مطابق استانداردهای شما عمل نمی نمایند.

فضای خود را طوری طراحی کنید که به استقلال یاری کند

چگونگی سازماندهی فضای خانه شما بر توانایی کودک تان در تمرین استقلال تأثیر خواهد گذاشت. آیا بچه ها شما قادرند به فنجان ها، بشقاب ها، چنگال ها و دستمال های خود دسترسی داشته باشند؟ آیا یک پارچ آب دارید که آن ها بتوانند برای پر کردن فنجان شان استفاده نمایند اگر تشنه شدند؟ آیا سبد شستشو سبک دارید تا آن ها مسئول بردن لباس ها به اتاق لباسشویی باشند؟ آیا آن ها به سینک و صابون برای شستن دست هایشان دسترسی دارند بدون احتیاج به یاری؟

درباره راه هایی فکر کنید که می توانید شانس کودک تان برای انجام کاری به طور مستقل را افزایش دهید. برای مثال، می توانید از یک رخت آویز پایین تر برای لباس ها بهره ببرید تا دسترسی آن ها آسان تر باشد یا گذاشتن یک قلاب در دسترس آنها برای آویزان کردن کوله پشتی شان بعد از مدرسه.

پرورش بازی آزاد

بازی مستقل و بدون ساختار برای پرورش خلاقیت، حل مسئله و خودمختاری بسیار مهم است. با این حال، بیشتر بچه ها پیش دبستانی هنوز احتیاج دارند (و می خواهند!) که در طول زمان بازی بدون ساختار از والدین خود کمی تعامل دریافت نمایند.

به کودک پیش دبستانی خود انواع مواد هنری (مداد رنگی، ماژیک، گچ، رنگ انگشتی)، مواد ساخت وساز (بلوک، مگناتیل، لگو) یا وسایل بازی خیالی ارائه دهید و بگذارید خودشان دست ساخته یا بازی خود را بسازند. بعلاوه می توانید مواد غیر بازی هم بهره ببرید. مواد بازیافتی و مواد قابل بازیابی مانند رول دستمال کاغذی، قوطی های قهوه و جعبه های غلات می توانند به طرق مختلف مورد استفاده قرار گیرند. یک رول دستمال کاغذی می تواند تلسکوپ، لوله، ماشین، هواپیما یا چوب جادو باشد. یک جعبه غلات می تواند یک اصطبل برای حیوانات، یک بلوک ساختمانی یا یک سنگ پله باشد.

کودک خود را مشاهده کنید و متوجه شوید که به چه چیزی علاقه دارد. یک کودک ممکن است به چیدن و ساختن علاقه مند باشد، در حالی که کودک دیگر بخواهد نقش بازی کند. از این مشاهدات برای راهنمایی و توسعه بازی آن ها بهره ببرید. اگر آن ها به نظر می رسد که گیج یا گرفتار شده اند، می توانید یک راه چاره ارائه کنید یا در خصوص اقداماتشان نظری بدهید و سپس آن ها را تشویق کنید که دوباره خودشان امتحان نمایند.

هنگامی که دیدن می کنید، سعی کنید دخالت نکنید. ممکن است در خصوص آنچه که آن ها انجام می دهند نظر بدهید و کوشش هایشان را تحسین کنید، اما کاری را برای آن ها انجام ندهید. به عنوان مثال، اگر آن ها در حال چیدن قوطی ها هستند، می توانید بگویید: وای، می بینم که قوطی ها رو داری می چینی. داری یک برج بلند می سازی. با بیشتر بازی کردن کودک، شما می توانید کمتر بازی کنید. می توانید پیشنهاداتی بدهید یا بگویید که چگونه از مواد به روش های مختلف استفاده نمایند، یا حتی مواد تازهی معرفی کنید. این یاری می نماید تا بازی طولانی تر گردد و به مرور زمان، کودک شما می تواند مدت زمان بیشتری به طور مستقل بازی کند.

چرا یادگیری استقلال برای بچه ها این قدر مهم است؟

رشد استقلال برای بچه ها بسیار مهم است زیرا به آن ها یاری می نماید تا به بزرگسالان توانا و با اعتماد به نفس تبدیل شوند. زمانی که بچه ها یاد می گیرند که کارها را به تنهایی انجام دهند، اعتماد به نفسشان تقویت می گردد. آن ها آغاز به باور داشتن به توانایی های خود می نمایند و به خاطر دستاوردهایشان احساس افتخار می نمایند.

استقلال بعلاوه به بچه ها یاد می دهد که چگونه مسائل را حل نمایند. به جای اینکه همواره به دیگران وابسته باشند، آن ها یاد می گیرند که مسائل را آنالیز نمایند و خودشان راه چاره پیدا نمایند. این مهارت برای مقابله با چالش های زندگی وقتی بزرگ تر می شوند، لازم است.

تفکر مستقل بعلاوه به بچه ها یاری می نماید تا حس مسئولیت پذیری خود را توسعه دهند. وقتی آن ها از عهده کارهای به ظاهر کوچک مانند لباس پوشیدن، انجام تکالیف یا یاری کردن در کارهای خانه بر می آیند، یاد می گیرند که مسئول اعمال خود باشند. این کار آن ها را قابل اعتمادتر می نماید و برای مسئولیت های بزرگ تر در آینده آماده می سازد.

به طور کلی، یادگیری استقلال به بچه ها ابزارهایی می دهد که برای حرکت در دنیای واقعی با اعتماد به نفس و پیروزیت به آن ها احتیاج دارند. این بخش مهمی از فرایند رشد است و آن ها را به افراد با شخصیت و چند بعدی تبدیل می نماید.

مستقل شدن یکی از بزرگ ترین هدایا برای فرزند شما است. با تشویق استقلال مناسب با سن و حمایت از آن ها در مواجهه با چالش های تازه، شما زمینه ساز پیروزیت آن ها در آینده خواهید بود.

فقط به یاد داشته باشید که هر کودک به سرعت و شیوه خاص خود رشد می نماید. اگر نگرانید که فرزندتان عقب است، هیچ گاه برای آغاز آموزش استقلال دیر نیست. کلید این است که کمتر یاری کنید. می دانیم که این کار سخت است، اما یاری کردن به بچه ها در همه چیز باعث می گردد که آن ها کمتر انجام دهند و حس استقلالشان به آرامی رشد کند. اگر آرزو دارید فرزندتان مستقل تر گردد، با ایجاد انتظارات و ارزش هایی که نشان می دهد می تواند کارهای بیشتری انجام دهد، آغاز کنید.

سخن پایانی

برای تربیت فرزندی مستقل باید پیشرفت های آن ها را جشن بگیرید، حتی اگر کوچک باشد. این گونه است که بچه ها به افراد با اعتماد به نفس و توانا تبدیل می شوند. استقلال فقط به معنای انجام کارها به تنهایی نیست؛ بلکه یکی از ارکان اساسی برای ساخت اعتماد به نفس و مهارت های حل مسئله است که آن ها برای تمام عمر از آن استفاده خواهند کرد.

منبع: VeryWellFamily