احیای ببر تاسمانی: آیا باید نگران باشیم؟ - کانادا گردی

ببر تاسمانی: جانوری که شبیه به ببر نبود

اگرچه این موجود به عنوان ببر تاسمانی شناخته می گردد، بسیاری از ویژگی های آن بیشتر شبیه به سگ ها و گرگ ها بود. نام کامل علمی آن، Thylacinus cynocephalus، به معنی سگ سر کیسه دار است. این گونه کیسه دار در میزان شبیه به یک گلدن رتریور بود، اما با احتساب دم بلندش که حدود نیمی از طول بدنش را تشکیل می داد، طول کلی آن بین 100 تا 130 سانتی متر متغیر بود.

به طور طبیعی، تیلاسین ها موجودات خجالتی بودند که ترجیح می دادند از تماس با انسان ها اجتناب نمایند. اما انسان ها چنین تمایلی نداشتند. در سال 1888، به دلیل باورهای غلط مبنی بر اینکه تیلاسین ها به دام های کشاورزان حمله می نمایند، دولت تاسمانی جایزه ای برای شکار آن ها معین کرد. این جایزه معادل یک پوند بود که معادل 100 پوند در این روزها با احتساب تورم این همه سال است. با این حال، بعد از تعیین شدن اینکه تیلاسین ها عامل مسائل کشاورزی نبودند، تعداد آن ها به طور چشمگیری کاهش یافته بود و آخرین نمونه شناخته شده از این گونه در سال 1936 در باغ وحش تاسمانیا درگذشت.

چرا احیای ببر تاسمانی مورد توجه نهاده شده است؟

شاید این سؤال در فکر شما شکل بگیرد که آیا بازگرداندن یک شکارچی بزرگ به طبیعت ممکن است خطرناک باشد؟ آیا این گونه ممکن است به گونه های بومی آسیب برساند؟

تبلیغ متنی

ویزای مولتی آلمان

-

دلیل و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟

شرکت Colossal Biosciences بر این باور است که بازگرداندن ببر تاسمانی می تواند نقش مهمی در بهبود زیست بوم ایفا نماید. به گفته بن لَم (Ben Lamm)، مدیرعامل و بنیان گذار این شرکت، شکارچیان در طبیعت معمولاً در پی طعمه های ضعیف، بیمار یا پیر می گردند که این رفتار به حفظ تعادل و سلامت زیست بوم یاری می نماید.

دانشمندان معتقدند که بعضی از مسائل عمده زیست محیطی در تاسمانیا، مانند شیوع بیماری های تومور صورت که باعث مرگ 80 درصد از جمعیت شیطان های تاسمانی شده است، ممکن بود در صورت حضور ببر تاسمانی کاهش پیدا کند. این نظریه بیان می نماید که اگر ببر تاسمانی همچنان در طبیعت بود، این شکارچیان با شکار طبیعی افراد بیمار از توسعه این بیماری ها جلوگیری می کردند.

شیطان تاسمانی (Tasmanian devil) یک گونه کیسه دار گوشت خوار است که بومی جزیره تاسمانی، استرالیا است. این جاندار کوچک به دلیل رفتار تهاجمی اش هنگام شکار یا دفاع از غذا و بعلاوه صدای بلند و غرش دارش به این نام موسوم شده است.

چگونه دانشمندان قصد دارند این کار را انجام دهند؟

شاید به نظر برسد که این پروژه شباهتی با داستان های علمی تخیلی مانند پارک ژوراسیک دارد، اما دانشمندان اصرار دارند که شرایط فرق دارد. آن ها از نمونه های ژنتیکی به جای مانده از ببر تاسمانی استفاده می نمایند که برخلاف دیگر گونه های تاریخی، تا حد زیادی سالم مانده اند. یکی از مهم ترین این نمونه ها، یک سر کامل ببر تاسمانی است که برای بیش از 110 سال در اتانول حفظ شده است. این نمونه ها به دانشمندان اجازه می دهند که ژنوم ببر تاسمانی را با استفاده از فناوری های پیشرفته DNA بازسازی نمایند.

اما این تنها نمونه موجود نیست. به گفته دانشمندان، دوره 100 ساله تنها یک لحظه در مقیاس تکاملی است و خوشبختانه تعداد زیادی از نمونه های ببر تاسمانی در موزه های سراسر دنیا حفظ شده اند که می توان از آن ها برای تحقیقات بیشتر استفاده کرد.

دانشمندان بعلاوه از کیسه دار چربی دم (Fat-Tailed Dunnart) به عنوان موجودی نزدیک به ببر تاسمانی استفاده می نمایند. این کیسه دار که مانند ببر تاسمانی گوشت خوار است، دارای ژنوم مشابهی است و دانشمندان با ویرایش ژن های این موجود کوشش می نمایند تا ژنوم آن را به ببر تاسمانی نزدیک تر نمایند. در واقع، این فرایند باعث می گردد که جانوری شبیه به ببر تاسمانی ایجاد گردد، هرچند که بعضی از دانشمندان این نوع بازگشت به طبیعت را تیلاسین گونه توصیف می نمایند و آن را یک احیای واقعی نمی دانند.

یکی از موفقیت های کلیدی این پروژه، توانایی دانشمندان در شناسایی ژن های مرتبط با شکل سر ببر تاسمانی است. با مقایسه ژنوم ببر تاسمانی با سگ ها و گرگ ها، آن ها توانسته اند بخشی از DNA را که مسئول شکل گیری فک قوی این حیوان است، شناسایی نمایند. هنگامی که این ژن ها در موش های آزمایشگاهی نهاده شد، موش ها نیز سرهایی با شکل مشابه به دست آوردند که تأیید می نماید دانشمندان در مسیر درستی قرار دارند.

آیا این پروژه خطری برای طبیعت خواهد داشت؟

این پروژه همچنان در مراحل اولیه تحقیقاتی واقع شده است و تا به امروز هیچ گاه دانشمندان تا این حد به بازسازی کامل DNA یک گونه باستانی نزدیک نشده بودند. با این حال، بعضی از دانشمندان نسبت به پیامدهای این پروژه ابراز نگرانی نموده اند. به ویژه اینکه بازگرداندن گونه ای منقرض شده به طبیعت می تواند تأثیرات پیش بینی نشده ای داشته باشد.

یکی از نگرانی های عمده این است که ببر تاسمانی تازه ممکن است با گونه های بومی تاسمانیا مانند شیطان های تاسمانی رقابت کند. بعضی از دانشمندان معتقدند که این رقابت می تواند برنامه های حفاظت از گونه های بومی را تضعیف کند.

مسئله دیگر مربوط به رفتارهای طبیعی این گونه است. با وجود اینکه دانشمندان می توانند این موجود را از لحاظ ژنتیکی احیا نمایند، اما ببر تاسمانی تازه به دلیل نبود والدین و نیاکانش، قادر به یادگیری رفتارهای پیچیده مانند شکار نخواهد بود. این موجودات باید به وسیله انسان ها یا گونه های دیگر بزرگ شوند و تعیین نیست که آیا آن ها می توانند به درستی در طبیعت زنده بمانند یا نه.

چه گونه های دیگری ممکن است در آینده بازگردانده شوند؟

دانشمندان بعلاوه در حال کار بر روی احیای گونه های دیگری هستند. یکی از پروژه های در دست اقدام، بازگرداندن دودو (Dodo) است که در سال 1693 منقرض شد. برخلاف باور عمومی که این پرنده به دلیل ناتوانی در زنده ماندن از بین رفته، دانشمندان معتقدند که دلایل پیچیده تری در انقراض آن دخیل بوده اند.

پروژه دیگری که مورد توجه واقع شده است، احیای ماموت پشم دار است که حدود 4000 تا 6000 سال پیش منقرض شده است. دانشمندان پیش بینی می نمایند که اولین گوساله های ماموت تا سال 2028 متولد شوند.

منبع

sciencefocusمنبع: یک پزشک